مقدمه:
هم رحیم هستی و رحمانی مرا حی داور، رب سبحانی مرا
دم به دم جان میدمی در پیکرم من
همه هیچم ولی جانی مرا
ریشه هستم یا همه اندیشه ام من نمیدانم ولی دانی مرا
تا رها کرد ز خود مردم ((رها)) وامنه بر خویشتن آنیمرا ((علیرضا خزایی متخلص به رها))
در این دنیای پر پیچ و خم که هر روز بر پیچیدگی آن افزوده میشود،هر کس به دنبال
آن است که چگونه راه را به پایان برساند .
دگر، فرصت ندارندتا عشق را، و محبت و دوستی را دریابند ، یا در دیگران تماشا
کنند . گویی عنان اختیار از آنان ربوده شده، مسیری را طی می کنند که نمی خواسته
اند. باید فرصتی باشد برای تولد یافتن، زیبایی ها را دیدن ، آ رامش یافتن و
دوباره زیستن. این فرصت زیبا ، آرام بخش و حیات بخش ، ((نماز)) است. نماز، زیبا
ترین نوع ارتباط انسان با خداوند است که از آن به عنوان( ستون دین) یاد شده است.
انسان به طور فطری ستایشگر ارزشها، پاکی ها و فضیلت هاست . انسانها ، گرایش به
زیبایی ، حق خواهی و پارسایی دارند . خدا کمال محض است و همه پاکی ها ،زیبایی ها
و درستی ها را شامل می شود . باید به فرزندان و نوجوانانمان راه و رسم عشق
ورزیدن به خدا را بیاموزیم . هر کس به پهنای دلش و اندازه فطرت الهی اش میتواند
به خدا عشق بورزد . همه ذرات هستی در عشق و پرستش خداوند غوطه ورند و انسان به
عنوان چهره برجسته آفرینش و امانت دار سترگ الهی حق دارد که دوستدار خدا باشد .
امام علی (ع) فرمود : ((آگاه باش که هر عملی از تو ، در گرو نماز توست ))کسی که
هر روز چندین بار دست از کار میکشد و با پروردگار خود رازو نیاز میکند ارتباط
منظم خود را با خالق خویش حفظ میکند، آثار این ارتباط منظم را میتوان با وضوح در
رفتار و گفتار نماز گزاران واقعی مشاهده کرد . نماز سرچشمه همه خوبی هاست و اصلی
ترین نیاز انسان برای رسیدن به اوج کمال
و عروج جاذبه های مادی به سوی قرب الهی است . نماز آئینه پاک و صافی است که
انسان مومن روح خود را در برابر آن می آراید و روح خود را جلا میدهد و سپس در
برابر پروردگار یکتا سر تعظیم و تسلیم فرو میآورد .
بزرگ خداوندی که ما را آفرید ، محبت خود را در دل ما نهاد و باعث شد که او را
بپرستیم تا روحمان بزرگ و بزرگتر شود . شور مذهبی ، مخصوصا در ارتباط با جنبه
الگویی والدین در کودک پدید می آید و این شور میتواند در سنین بلوغ باشعور در
آمیزد و پایه ای برای تمام عمر باشد.
|